Reporter Martine Graven ging naar Colombia om de vredesopbouw vast te leggen in beeld en schrift. Met als doel om de mensen in Nederland de échte realiteit van Colombia te laten zien.
Terug van haar avontuur heeft ze een samenvatting geschreven over de tijd en haar ervaringen die wij graag met jullie delen! Lees hieronder het bijzondere verhaal van Martine over haar tijd in Colombia. – Colombia.nl
Hulp voor Colombia
Langzaam beginnen alle indrukken van deze bijzondere reis op mij in te werken. Daarom hierbij nog een afsluitende samenvatting van het bijzondere avontuur in Colombia.
In Bogotá breng ik een bezoek aan het kindertehuis waar ik als baby heb gelegen. Op de muur zie ik groot het woord “Bienvenidos” staan. Het Spaanse woord “Bienvenidos” betekent welkom. Deze foto uit mijn kindertehuis is voor mij allesomvattend!
Welkom in mijn geboorteland, welkom in het kindertehuis waar ik als baby gelegen heb, welkom in mijn geboortestad Bogotá waar het avontuur begon en mijn roots liggen. Maar natuurlijk ook een warm welkom van alle lieve Colombianen die ik heb ontmoet en natuurlijk ook welkom back to Amsterdam waar ik nu weer ben!
Het deed mij goed dat ik zo vaak werd aangesproken door de locals. Zij zagen mij aan als één van hen. Helaas verstond ik ze niet maar ik begreep hun gebarentaal wel. Ze maakten namelijk allemaal een gebaar waarbij ze naar mijn gezicht wezen en warm lachten naar mij, met liefde. Vervolgens vertaalde mijn gids het en ze bedoelden met de gebaren dat ze zagen dat ik uit Colombia kwam en ze herkenden dat allemaal. Dat voelde voor mij als een gouden erkenning.
Een land met problemen
Ook al heb ik gedurende deze reis de meest treurige verhalen gehoord die mij boos en verdrietig hebben gemaakt, toch blijft dit land heel diep in mijn hart zitten. Het is een prachtig land met helaas heel erg veel problemen .
Een gewelddadige oorlog tussen de overheid en de guerrilla’s van 50 jaar, de cocaïne business die het land totaal in zijn greep heeft en had. De grote corruptie, het worden neergeschoten omdat je opkomt voor je eigen rechten en de rechten van jouw community. Het enorme verschil tussen arm en rijk, het seksueel misbruik waar maar liefst 80 procent van de Colombiaanse vrouwen mee te maken hebben gehad. Maar vlak de nieuwe probleem ook niet uit, zoals alle vluchtelingen uit het buurland Venezuela die bovenop de vluchtelingen van eigen land komen en vaak zonder geld en spullen rondzwerven op straat.
Een sprankje hoop?
Hoeveel pech en leed kan een land en de mensen in een land hebben? Het zou volkomen logisch zijn als er géén sprankje hoop meer te vinden zou zijn in een land zoals Colombia… máár juist het tegendeel is waar.
Alle Colombianen die ik heb gesproken zijn juist heel erg hoopvol. Ze halen hun hoop uit hun community en zijn bereid om daar ook voor te vechten. Ook putten ze veel hoop uit hun geloof. Voor het grootste gedeelte van het land is dat het katholieke geloof maar voor de Inheemse stammen is moeder natuur hun god. Zo hebben ze iets om zich aan vast te houden!
Dat is erg mooi en bijzonder om te zien. Ze moeten hun hoop ook wel halen uit hun mindset want van financiële en andere praktische middelen moeten ze het niet hebben in dit land. Het is helaas niet zo goed geregeld zoals in Nederland. Als je arm bent, ben je daar gelijk ook echt straatarm. En als je ziek bent is het maar de vraag of je medische verzorging krijgt en educatie is ook zeker niet voor iedereen toegankelijk helaas.
Het dagelijkse leven
Als je geluk hebt en een normale baan hebt dan ontvang je een maandsalaris van ergens tussen de 200 en 500 euro per maand. Meer dan de helft gaat daarvan al op aan de huur van je huis. Kortom, de mogelijkheden zijn beperkt! Zeer beperkt. Daarom bewonder ik nóg meer alle Colombianen die ik heb mogen ontmoeten tijdens deze reis. Ik bewonder hen één voor één voor hun moed en hun hoop.
Ik ben heel dankbaar en blij dat ik deze indrukwekkende reis heb mogen maken. Hierdoor heb ik een beter en completer beeld gekregen van mijn land, cultuur, taal en verschillende bevolkingsgroepen binnen Colombia
Over de bevolkingsgroepen gesproken… Wat ik wel hoop is dat de discriminatie naar elkaar toe, heel snel zal afnemen. Ik schrok er erg van dat een meisje uit de Afro – Colombiaanse community tegen mij zei dat haar mensen én de Inheemse stammen nog steeds heel erg worden gediscrimineerd door de overheid en de rest van het land. Niemand kijkt naar hen om en behandelen hen als shit. Dit is niet fair en MOET veranderen.
Maar dankbaar voor deze bijzondere ervaring ben ik zeker! Maar eerlijk is eerlijk. De tegenstrijdigheid is hierdoor wel nog meer toegenomen. Want waar hoor ik nou thuis? In Amsterdam of in Colombia? Of een beetje van allebei?
Dat is een ingewikkelde vraag waar ik binnenkort hopelijk zal achterkomen. Maar één ding weet ik wel zeker. Colombia, ik kom heel snel weer terug want er valt nog zoveel moois te ontdekken! Je hebt nog zoveel pareltjes te bieden
Laat je horen voor Colombia!
Heb je zelf ook een prachtig verhaal over Colombia dat je kwijt wilt? Wij staan altijd open voor ervaringen en mensen met een missie! Neem contact met ons op en laat je vooral horen.
Dit artikel is geschreven door: Martine Graven
Foto credits: Martine Graven
